W uprawach ogrodniczych występują zarówno ślimaki skorupkowe, jak i nagie. Do pospolitych i najgroźniejszych ślimaków nie posiadających muszli, należy pomrowik plamisty, osiągający długość do 4,5 cm. Jego ciało jest pokryte czarnymi lub ciemnobrunatnymi plamami. Inne ślimaki nagie to ślinik wielki, ślinik luzytański, mające długość do 15 cm oraz barwę - od pomarańczowej do czarnej.

Wśród ślimaków skorupkowych posiadających wyraźną zewnętrzną muszlę, spotykamy:ślimaka ogrodowego, ślimaka zaroślowego, gajowego i winniczka.

Gdzie je znajdziemy?

Ślimaki występują najczęściej na glebach cięższych, z dużą pojemnością wodną, z dużą zawartością substancji organicznej i wapnia. Mogą licznie wystąpić, tam gdzie zastosowano nawozy zielone i przekopano resztki roślinne. Chowają się w różnych kryjówkach, które są dla nich także miejscem rozwoju. Bytują w wierzchniej warstwie ziemi, pod liśćmi, w trawie, pod kamieniami lub deskami, w zagłębieniach, na kompoście, wszędzie tam gdzie jest wilgoć i chłód. Miejsca zacienione, wilgotne, porośnięte krzewami, stwarzają doskonałe warunki do schronienia i rozwoju. Chętnie bytują także na porośniętych skarpach cieków wodnych, w rowach przydrożnych, studzienkach kanalizacyjnych.

Zwalczanie

Ślimaki zwalczać jest dość trudno, choć sposobów jest wiele. Zabiegi ograniczające występowanie ślimaków polegają na osuszaniu zbyt wilgotnych działek, wykaszaniu chwastów i traw na rowach i miedzach. Takie zabiegi pielęgnacyjne, jak: grabienie gleby, motyczenie w czasie słonecznej pogody powoduje wyrzucanie jaj i młodych ślimaków, które na słońcu giną. Na małych powierzchniach stosuje się pułapki pokarmowe - pod deski, kartony położone na wilgotną glebę wkłada się świeże liście kapusty, rabarbaru, obierki ziemniaków, marchwi, otręby. Zwabione ślimaki należy często zbierać i niszczyć. Przynętą na ślimaki jest również słodkie piwo rozcieńczone wodą. Naczynie z piwem należy zagłębić w ziemi, a ślimaki wybierać we wczesnych godzinach rannych.

Innym sposobem ochrony jest stosowanie barier, np.: z wapna niegaszonego, trocin, popiołu, plew jęczmiennych, drobno pokruszonych skorupek jaj. Metoda ta jest skuteczna tylko do czasu wystąpienia opadów. Bardzo dobre efekty daje ustawianie barier metalowych wykonanych z blachy miedzianej, ponieważ ślimaki unikają kontaktu z miedzią. Nawozy mineralne, takie jak kainit, wapno niegaszone oraz superfosfat mają właściwości parzące. Stosowanie ich ogranicza liczebność ślimaków. Nawozy wysiewa się w dawkach zalecanych dla roślin, najlepiej wieczorem, gdy aktywność ślimaków jest największa i powtórzyć zabieg po godzinie. Ślimaki lubią wilgoć, więc przy podlewaniu upraw nie zalewajmy całego terenu, tylko punktowo i wcześnie rano.
Poleca się też uprawę roślin odstraszających, np. szałwii lekarskiej, hyzopu, tymianku, majeranku, cebuli, czosnku, gorczycy, trybuli. Znakomite efekty daje zbieranie ślimaków, jeśli jest wykonywane systematycznie, wczesnym rankiem lub wieczorem.

Metodą walki z tą oślizgłą plagą jest jeszcze walka chemiczna. Środki dostępne w sprzedaży to: BROS SNACOL 05 GB oraz Ślimax 04 GB, Pierwszy z nich to granulowany preparat o działaniu żołądkowym i kontaktowym. Dzięki zawartości dodatków nęcących wabi ślimaki i skutecznie je likwiduje. Preparat jest odporny na wilgoć. Ślimax stosuje się posypowo w uprawach roślin w ilości 5-8 g/10 m2. Zabieg wykonuje się wieczorem, kiedy jest największa aktywność szkodnika, 1-2 razy w sezonie uprawowym. Po użyciu Ślimaksu wstrzymajmy się od podlewania przez 24 godziny, bo preparat ten traci aktywność z chwilą zawilgocenia. Pamiętajmy, że nie wolno środków chemicznych posypywać na rośliny uprawne, ponieważ mogą je uszkodzić. Preparaty należy zawsze stosować ściśle według wskazań podanych w instrukcji na opakowaniu, zgodnie z zaleceniami producenta.